Usta be,
biz hangi tabiatın coğrafyasında uyuyoruz
ki bu kadar tatlı geldi uyuşukluğumuz
hangi tarihte bıraktık özgürlüğümüzü de
şimdi kendimizi özgür sanıyoruz
dondu mu damarlarımızdaki asil kan
neler oluyor bize yaşıyor muyuz?

Bana dokunmayan yılan yaşasın değil
o yılan ki bizi zehirliyor hızla
ne oldu özgürlük sevdamıza
gözlerimiz kör, kulaklarımız sağır, sesimiz dilsiz kaldı!

Sen satılmış Âdem olmuşsun köle
kendin git ne gerek var bizlere
bir parça insanlık kaldıysa eğer içinde
verme hakkımızı aç itlere!

Hadi beni de at içeri mürekkep kusuyorum diye yüzüne
kim bilir belki karnım da doyar orada
verdiğin üç kuruşla yaşamak zor burada
yaşamak buysa eğer, ölürüm onurum, gururumla
ama sakın bilmediğimi sanma, zaten biliyorsun ya
bir kez de benden duy varsın olsun bir fazla
bak konuşuyorum, bir bahane bul bana da
nasıl olsa ipler senin elinde aklın varsa verme kimseye
hesabı sorulacak bir gün unutma!

Hadi gücün varsa indirsene yıldızları semadan
Söndür güneşi yetiyorsa var sandığın gücün
Biliyorsun tarih tekerrürden ibaret
Geçti bu tarihten sen gibi bir kıyamet!

Gün gelir oturur taşlar yerine elbet
sabret diyor aklım, sığınmam Allah’ımadır elbet
yazık dört mevsimi bir arada yaşanan vatana
ve hiç uğruna söndürülen umutlara
sönen ocaklara analara, babalara yetim kalan çocuklara
madalya mı takacaklar sanıyorsun sana?

Neden izin verirsin bilmem,
kimin eli kimin cebinde dizilere
uyutuyorsun halkı gerçekleşmeyecek hayaller ile
uyanıkları tıkıyorsun demir parmaklıklara!

Usta be konuşsana, ne diyorsun bu olanlara
Atasını seven vatan haini ilan edildi buralarda
haberin yok mu yoksa?

Usta be, ne zaman bitecek bu esaret
söyle susmasana
yurdum elden gidiyor, UYANSANA
senin mahmurluğun bile yeter gölgesinden korkanlara…
Hafize Hanaylı.