SÖNMEZ BU YÜREKTE DEVRİM GÜNEŞİ
gün doğumu gibi gözleri şafaklar söküyor,
sözleri yeri yerinden oynatıyor, daha bıyığı terlememiş bir adamdı yıldırım ile dans ediyordu, martlarla şarkı söyler güvercine aşıktı, yüreği vatan sevgisi dolu sevdalı mavi denize gökyüzüne, istemezdi bu topraklar üstünde leş kargası dolaşsın, çırpındı durdu mangal gibi yüreği ile, zalıma karşı durdu yiğidim yiğidim devrim güneşim Ansızın çalmışlar puşlar kapıyı , götürmüşler mechule , ayırmışlar bedenden ruhunu , kıymışlar mavi gözlü yiğidime. nasıl kıydınız nasıl puştun çocukları karardı yüreğim dağlar gibi, elimde söndü elvan çiçeklerim sensiz yetim kaldım yiğidim yiğidim. ölmedin ölmüceksin fikren, pervasızca gelseler üstüme üstüme, vursalar başımı taştan taşa, kıysalar bu cana, sönmez bu yürekte devrim güneşi, İRFAN KÖKTEN |
Çok içten bir şiirdi.
Tebrik ederim.