Muhatabına diye başlayıp ağır sözlerle uzayıp giden şiirler görürüz.
Ölçüyü biraz kaçırdığımız hiç fark etmeyiz. Biraz böyle sitemlerle yazsak, derdimizi şikayetimizi böyle anlatsak ne olur? Dünya yıkılmaz değil mi dostlar… Bu şiir Sevgili Cömert Yılmaz’ın ” taş “ yazısından esinlenerek yazılmıştır…

İki güzüm
Duydum ki gönül koymuş
Beni yerden yere vurmuşsun
Hatta
Daha ileri gitmiş
Olmadık hakaretler etmişsin.

İki gözüm
Canım, mirim
Bende sana gönül koymuşum
Duymadın mı?
Zehir zemberek sözler
Acı kelimeler geliyor dilimin ucuna
Kem söz edersem
O dediğim benim
Sana kendimi anlatmış olurum
Sana kıyamıyorum.

İki gözüm
Canım, azizim
Bir adım önde her zaman sen ol
Benden iyi
Benden zengin ol ne çıkar
Sende olan benim sayılır
Hem aynı şartlarda uzanacağız tabuta
İkimizin de taşlarını yosun tutacak.

İki gözüm
Dostum, azizim
Yoktur kulun kula üstünlüğü bilirsin
Duydum ki gönül koymuşsun
Atıp tutuyormuşsun ardımdan
Ne adamlığım kalmış ne şerefim
Derim ki kötü söyleme!
Belki geçer öfken gelecek günlerde
Karşılaşırız bir yerlerde
Nasıl bakarım yüzüne
Nasıl selam veririm sana
Utanırsan söylediklerinden
Nasıl gülümsersin yüzüme.

İki gözüm
Mirim, dostum, arkadaşım
Duysam da kem sözlerini
İnanmam
İhtimal bile vermem bir an bile
Sen yüreği güzel insansın
Ardımdan kem söz etmezsin
Ben de edersem
Gök çıksın kızıl girsin!