Semazen
çisilti gibi inerdi ıslak yokuştan
titrek ayakları Nurten Teyze’nin kulak kulağa sesler gelirdi her taştan ha düştü ha düşecek ne kadar da nazenin hemen oyunundan ayrılırdı hep aynı çocuk tutardı elinden romatizma getiren yağmura küser yağmura darılırdı her defasında beli biraz daha doğrulurdu Nurten Teyze’nin damla damla gülen gözleri çocuğu öper çocuğa sarılırdı şimdi o yokuşta sessiz sessiz dönüşüne yağan bir yağmur var bir başına bir semazenin |