Artık bir söz söylemenin vakti geldi,
Yiğitçe çarpışan sevdalı dostlara.
Ben oyundan kopartıldım, atıldım.
Nedeni dışarıda olmayan bir olaydan
Kendimle olan kavgamdan atıldım.
Bir parça yırtıldı bedenimden
Yaslandı sandım bir asi rüzgara
Oysa ki içimden süzülen bir ruh,
Sarsılmaz denen bir kayada kırıldı.
Epey zamandır kendimde olmayışım
Ve de duyarsızca yaşadığım yaşantım
Sizlerden öncede vardı,
Bu hal her zaman vardı.

Yırtılmış bir hayatın en başına dönmeli
Sayfaları tek tek incelemeli.
Kendinden gelen duyguları baştan yazmalı
Yalın bir hayata başlamalı,
Olmuyor işte dediklerim,
şartlanmak olmuyor.
Bir yörünge çizerek dolanmak
Bir yiğide kolay olmuyor.
Kararları önceden vermek kolay,
Ama yöneten sen değilsen hayatı
O zaman her şey başka oluyor.

Ben oyundan kopartıldım, atıldım.
Nedeni dışarıda olmayan bir olaydan
Kendimle olan kavgamdan atıldım.
Dayatılan bir geleceğe karşılık,
Tüm özlemlerimi ve hayallerimi kaybettim.
Çizilen bir resmin gölgesinde
Saatlerce bakındım durdum.
Zamanla gölge ben oldum
Ve bana baktı insanlar,
O en duyarsız halleriyle.
Tanımlamaya çabaladılar kıskanan ruhlarıyla
Tükettiler zamanla resimleri
Ve bir ben daha yarattılar benden
Daha da bakmadılar utanarak,
Geleceklerine geri döndüler.

İşte o anda
O anda beni bitirdiler bir başlarına
Ortada kalan yalnızca bir gölge
Resmini arayan yalnız bir gölge
Oyundan kopartılan ve atılan bir gölge
Sadeliklerin içinde ezilen bir resim
Nasıl olur ki bıçaklar saplanırken hedefe
Alnında batlar bir kelepçe gölgenin
Tutsak eder bir yokluğa
Ortada bir boşluk kümesi,
Sembollerden ayrılmaz bir damla
Atılan oyuncuya yeni bir oyunda,
En baştaki rolü sunacak.

Erhan - 2002