bir zamanlar herşeyim
ama şimdi hiçbir şeyim olana girsin..

yalnızlık yükledim her bir satrına
mektuplar yolladım uzak diyarlara
bakıp ardından ağlamak için
yağmur yükledim bulutlara.
her damlada biraz daha kanadım ayrılığa.
ecel yaklaşırken bir dost edasıyla
anne şefkati keşfettim toprak kokusunda.
ve sonra
yenildim ben yokluğuna..

intihar düşlerim hızla hücum ederken beynin en ücra noktalarına
keskinlik veriyordu gözlerin tüm bıçaklara
gözlerini öyle severdim ki hayır diyemedim onlara..

sen onlara bakma iki gözüm, aldanma
çabuk kıyarlar kendilerinin olmayan bir cana.
benim sevdamı alışveriş merkezlerindeki vitrinlerle bir tuttun ama
çok sevdim ben seni anlasaydın ya..

öyle işte,
bizim sevdamız vitrindeki üç kuruşluk bez parçası
alınır, satılır eskiyince çöpe atılır
yerini yenileri alır.