RÜMEYSA!


Rümeysa
avuçlarının çölüne geldim güneşteşne bir edayla
sırçadan bir yürekle üstelik
ellerimde ateşten âsâ
ürkek bir uveyik misali hayalin
ve sürahi tenimde
şarabı yıllanmış aşkının
rümeysa...
Kumru bakışlarımın
bilekleri
yorulmuş sana uçmaktan
sahi neydi seni bir kuğu yapan
bir nazenin güldün
kadim zamanlardan
gamze düştü annekarnı huzurlarıma o an

rümeysa filli su saatinden
dinle zamanı
hüma da sen ol
özgürlük de
hükmet hücrelerime ki
beni anla
rümeysa...
vuslatın boynumda muska
koruyan beni her türlü araftan
emin kılan
ve varlığın ruhuma şifa
katrem bir mızrak boyu yükseldiğinde
bebek hüznünde rahmetlerini
devşir de gel
toprak seninle kansın sana
rümeysa...
Ruhum nurunla yansın...
Melekler alnıma bir şiir yazdı
hızır çığlığı gibi bir şey
bir hira yalnızlığı misali
yılkıları çıldırtan bir hazla
miraci bir hızla üstelik
eksenine devrildim rümeysa...

kuzuların ellerinde hançerler
ve ismaili bir teslimiyette canavarlar
ve böcekler idris gibi diktiğinde geceyi
hem de dirilmişken ishakkuşları
bana öz getir
en kutlu arılardan
şakayık koksunlar en çok...

rümeysa
suretini gördüm bir kuşluk vakti suda
bakışların değdi için
bu kadar saf
benim intizarımdan bu denli sabırsız sular...
Sana bedehşahdan yakutlar topladım
hotan’dan yeşimler...
kanat çırpınırken yusufçuklar
bir sazlık vehminde
ben sana yürüyorum rümeysa
topraksı bir edayla...