Pamuk Taşın Amentüsü. . Murat Mahya Gürses Pamuk Taşın Amentüsü önüme akıttım iki gözümü hayali bir şarap gibi ekmeği mushafı bir bir saydım sonra dünyayı kavradım kavradım sandım ağırlığınca... mürayi gülüşler gördüm neden sonra kavruldum... zamansız bir fosfor parlaklığında... yemişler devşirdim de renk renk ruhuna uzanamadım turnaların ikindi bir şeyler fısıldar gibiydi adayamadım canına kulağımı kutsallığınca... adımlar saydım hayta hayta saydım ki kavuşurlar sonsuzluğa... nice edalar unuttum Aksa’da başkentine sürgün olamadım yıllarca... bir bebekti oysa her şey herkes gün gibi ortada itiraflara sırdaş oldum oldum ama... sırrıma sırdaş olamadım sadıkçasına... yılkıları çıldırtan bir hazla tankları taşladım ben ellerim de pamuktan taşlar nice çelik zırhı yıktım da bir kalbi yumuşatamadım demir misali davutcasına... |