YASEMİN-yasemin- ve şiir başlar, divit ellerinde mim-kef’in... bâbil’de, irem bahçelerinde nâzenin bir yasemin... intizâr eyler giden kervânlara ve son demleri nesimin... sevdâ onadır ki: handesi âteşten dil-berin... çâre yok aşk-ı illete âhın öyleyse nedendir yasemin... günâhkârsın yasemin tenin âsi helâkı bekler ellerin... ammâ içinde akan kan yeşilliğine hasrettir filizin... beyaz bir melek gelir hicrân vahyini verir, firkat ayetin... yedi tepe, yedi nâme yazar kör kuyulara sığınak bedenin... perçemine meftûnsun, kadim masal güzelinin... toprağa kokun siner kamû gûş eder, kahır zikrin... çâre yok aşk-ı illete âhın öyleyse nedendir yasemin... çeşmin giryân, çehren hûn-feşân hâlâ ne inler durur, yorgun lebin... irem bahçesinde meyven bâbill kulesinde köklerin... heyhât! gitti, gelmez kervân gelmez o gün, gelmez beklediğin... nigâhını nisyân et gayrı, isyândır söylediğin... döner devrân, solar yasemin vuslat, adıdır çâresizliğin... çâre yok aşk-ı illete âhın öyleyse nedendir yasemin... mim-kef(nahvet) |