ve öğrendim ki!VE ÖGRENDİM Kİ Bir lale soğanı kadar doğurganım hüznüme Süslü kemer damarlarım renk renk Allı, yeşilli, morlu Bir kızıl tören içim dışım Kalp atışım Yedi kandili Dili kanlı her zerremin Müphemler sürülü hücremden Muştular demledim cümle âleme Ve öğrendim ki: Akbabalar da ağlarmış Bir karaca gülünce… Ebemkuşağı bağlı gözlerim Körebe oynar güneşle Ağlar… ağlar… ağlar da söndüremez Çiçekler de ağlar diye Oysa ben ishak kuşlarına sevdalı Yeter olsun! Yırtılsın boşluğun maverası… Ve öğrendim ki: Suret de donarmış Kesret vahdete dönünce… Kara haber tez ulaştı beytime Umutlarım bebek düşürmüş İradem süzülmüş yüce çam diplerine Kokusuna ramak kala hikmetin Ve öğrendim ki: Semender de yanarmış Halil nara düşünce… Hayaller aşı olsa da içimde Kısık ateşten anlar mı? Ya da ben özler miyim ezeli? Abrakadabra: Saka’yım Hiç susmam Belki de susarım… Ve öğrendim ki: Su da susarmış Bir nebi ölünce… MAHYA |
şiir dili çok yükseklerde bir şair okudum
ehl-i kelâm belli ki
...
Günde görmek güzeldi şiirinizi, nicelerine diyerek kutluyorum gönlümce...