Ağla Gözlerim
Başı sonu olmadı bu hikâyenin.
Öznesi, tümleci uygun değil yüreğinin. Aldattı ellerin, gözlerin; tenin… Kimse öznesi dön ona yüreğim. Ulaşınca suya kökleri kalbimin… Kal orada o senin yerin. Besle aşkını, ruhunu yak yık kendi şeklinle, Şehrini inşa et o senin evin… Dön yurdunu arayan göçmen kuşlar gibi nefese doydukça kalbin. Dön, ara rengini mevsimsiz kaldıkça tenin. Giy aşkı, üşüdükçe; korktukça, aradıkça kendini… Kendini bulamazsan kim seni bulabilir ağla gözlerim… |