Üzgünüm
bir kez bile nefesim gül yüzüne değmedi
masum bir buse bile alamadım üzgünüm. hayat bir hengameydi geçip gitti beyhude hasret kaldım huzura bulamadım üzgünüm. ne yazık ki yüreğim kendi ateşi ile kavrulurken sığ suya dalamadım üzgünüm. yolum yokuşa sardı umut hep ötelerde meyve dalda çürüdü yolamadım üzgünüm. prangalar vurulmuş elime ayağıma hiç değilse ruhumu salamadım üzgünüm. üzgünüm seccademe iki büklüm kapanıp Rabb’im için ağlayıp sulamadım üzgünüm. Çanakkale 02/09/2011 |
Yüreğinize saglık
Çok saygılar