Sevgililerdi

Aynı otobüse bindiklerini fark edince
İlk durakta biri terk ederdi
Ansızın kesişirdi yolları
Bir selam bile vermezlerdi

Zaman geçerdi habersiz
Sanki tüm baz istasyonları çökmüş gibiydi
İki ay sonra yeniden derlerdi

Dedim ya sevgililerdi

Ne garip oysa hep aynı yere giderlerdi
Ama zorlayınca sevda oluyormuş gibi üzerlerdi

Sonra bizim kız içince iki kadeh
Okurdu Fatiha’yı yârinin ruhuna
Ellerini açmazdı belki ama
Ben derdim sonunda yakalanacak ayaza

İşte geldin sevgili uyanma vakti
Nasıl oluyor da sadece baş ağrısı gibi
Vuruyor bu içtenlik seni

Aslında onlar iki yıldır sevgililerdi
Bakmayın oğlanında içinde
Ada’dan öte bir yer vardı
Belki ondan da içeriydi

Sanırım bitecek hikâyeleri
Değmeyin onlar sadece birliktelerdi


(Ada senin aşkın yer yüzünün en garip aşkıydı yazmasam olmazdı kızma n’olur görünce)