VİYANA
İnsanların gölgesinin
hiç bir yanına düşmediği, boş ve soluksuz bir meydanda koşuyorum yorulmak bilmeden. Özgürlük senfonisi yükselirken heykellerden sabaha, kızıl bir fahişenin bacak arasında söndürülmüş aşklarla insanın insana, insanın hayvana, insanın doğaya yaptığından utanmış haykıran aryalarla gökyüzüne koşuyorum... |