Beyaz Vitrinleranlatamıyorum size beyler düşlerim eriyor dilimi bağlayan sorgularla durupta saçımı düzeltecek takadım yok yorgunum diyorum öyle kikirik bir maskeden taşmıyor dişlerim iyi dileklerinizi saklayacak beyaz vitrinlerimde kalmadı bilmediğiniz bir hikayenin içinde gıdım gıdım tükenirim gecenin kovaladığı bezgin süreğiyim her sabaha terim akar o kadar çok ki yüzsüz adam figürleri hafsalamda bileyli bıçaklar karnımda şöyle geniş bir nefesin özleminde açtığım pencerelerden ecel sızıyor anlayın beni beyler keyfini sürdüğüm zifir tadımda suskun bir işe yaramaz adamı öldürüyorum giyotinler kurduğun dudağımda anlamadınız beni değil mi beyler olsun nasılsa her vurguna hazırım şimdi farkında olmadığınız hislerime kazınmış unutulmuş bir adresim unutun beni artık ben saatleri başka bir zamana kurdum yama tutmaz zul hayatın yüzünde kalsın tırnak izlerim hazırım artık ok gibi gerdim kendimi yaylara beraber kavrayın topuklarımdan savurun uzaklara Faruk Civelek |