Ben onu hiç unutmadım…

Yüreğimde saklı kalan yarınlarımdı benim
Öyle mahzun, öyle ıssız bir hali vardı ki;
Nefesim kesilirdi onu görünce
Bazen pencereye çıksın diye gizli gizli dua ederdim içimden
Gizemli bakışlarında kilitli kalırdı gözlerim
Çünkü biliyordum o çok farklıydı..

Mahallemizin en güzel, en alımlı, en acayip kızıydı
Güldüğü zaman sanki ay gülerdi, yüzüm gülerdi
Sustuğu zaman, yıldızlar bir bir içime düşerdi
Gecenin hüzün karası yalnızlığını,yalnızlığına sarardı…

Mahallemizin en gizemli kızıydı, kimse bilmezdi kim olduğunu
Bazen uzaklara dalardı, hayattan korkardı, hiç konuşmazdı
Susunca donardım, içim üşürdü,buz tutardım
Gözlerine bakmaya korkardım…

Ahşap penceresinden hayata ürkerek bakardı
Anlamsızca tebessüm ederdi
Kırık tebessümlerini ben toplardım penceresinden
Her gece yüreğimin altında saklar, öyle uyurdum, huzur bulurdum
Kimse bilmezdi,
Eksik yanlarımı o tamamlardı,o bile bilmezdi…

Mahallemizin en güzel, en alımlı, en acayip kızıydı
Güldüğü zaman sanki ay gülerdi, yüzüm gülerdi
Sustuğu zaman, yıldızlar bir bir sönerdi
Gecenin hüzün karası yalnızlığını,yüreğine sarardı…

Ben, bir türlü anlamazdım, neden böyle olduğunu
Neden hayata bu kadar ürkek baktığını
Bir ömür için, bir ömür feda etmek derdi
Yarım yamalak bir hayatı,inadına yaşamak derdi…


İçimde biriktirdiğim yetim yalnızlıklarımın, en son durağı
Yüreğime düşen tek cemre, tek göz ağrım, tek yangınım
Hayata ilk gülüşüm,ilk kez kendime sımsıkı sarılışım
Ve ilk kez benden kopan parçamı tutamayışım…


Şimdi, Ayrılığı en siyah rengine boyayıp, astın boynuma
Şimdi, tozpembe hayallerimi bir bir yakıp, attın koynuma
Beni yangınların ortasında, hüzünlerin kuytusunda bırakıp gitme
Gidersen mutluluk düğümlenir boğazımda, sensiz ben gülemem…

Gitme, hayatımın en güzel yanı... Ne olur gitme
Gitme cennet gülüşlüm, içimde uçurumlar bırakıp gitme
Seni seven kalbimi, şu yorgun bedenimde bırakıp gitme
Gidersen ben güz olurum, hazân düşer baharlarımın üstüne
Gidersen ben köz olurum, mahşere dek yanarım sen, sen diye…

Kar tanesi gibi eriyip gittin avuçlarımdan… Tutamadım
Gözlerimde kalan, ceylan gözlerini özlemek bana, hep bana düştü
Sessizce yağmak, Bir köşede sırılsıklam kalmak bana düştü
Sensizliği seninle yaşamak,yine bana düştü...

Ey boşluklarında kendimi kaybettiğim yar..!
Ne anlatsam, anlamı hep eksik hasretimin
Hep geç kaldım seni sevmelere, hasretine hep erken vardım...

Gittin ya…!
Kan kokan yüreğime, gülüşünde gördüğüm ay’a
Susmalarında, bir bir sönen yıldızlara
Ve içimde bıraktığın bütün yarınlara yemin olsun ki;
Ben seni hiç unutmadım...


Şiirime yorumuyla can katan değerli dostum Kazım GÜNBAŞAR’a( Sosyete Kazım ) teşekkür ederim...

+