kirmenim kırıldı
ipliğin eğirmez oldum
kerhen kefen biçerim
kirkitim çalındı
düğümün çözmeye yorgunum
muammayı seyirden dönerim
usumda bir kara çileyle
üryan bir umuda aba örer giderim

aşk dokuduğum gönül tezgahım yakıldı
kerhen ademin yalnızlık taşına kilim sererim

kehkeşan gidildi
yıldızlara dermansızlığım buyurdum
şimdi asumanı dinlerim
gülbahçeleri biçildi
dikenleri kanımla yundum
bülbülü teselliden gelirim
káhinler sarayının kapısında dillendim
servetim iki söze döker giderim

aşk dokuduğum gönül tezgahım yakıldı
kerhen dervişlik tasından elem içerim

mekiklerim kav biçerdi
ipek ipliklerimin beli rüzgarlıydı
ruhuma şekil çizdirdim
ırmak döküldü kenarından
cennet köpürdü bağrından
yangından geçirdim
bir zerdali ağacından kopardım
ham incir sütüylen kardım
amberli kokular verdim

aşk dokuduğum gönül tezgahım yakıldı
kerhen hüzzam ardı yaprağım dökerim







*kirmen-yün eğirme aracı

*kirkit-halı dokuma tarağı

*kerhen-istemeyerek

*kehkeşan-samanyolu

*asuman-gökyüzü