Yarın hiçbir şey olmayacak.
Bugün uyanacaksın yağmurlu bir sabaha
ve saçak altına sığınmış kuşlardan kulağına
sadece gülümsüyor olmanın bilge sesi dolacak.
Bir kelebeğin yirmi dört saatlik ömrünü
duvarlarına koleksiyon yapanlar doğmayacak böyle sabahlara
ve su yolunu hep kendisi bulacak.
Kaldırımda akıp giden damlalar anlatacak denizin ne olduğunu.
Martılar balık,
güvercinler yem peşindeyken avuçlarında ter yoksa,
bileceksin ki bir dağ yamacında yüzlerce çiçek solacak;
okyanuslarda fırtına
ve bileceksin ki
hiçbir fotoğraf
hiçbir zaman gerçek kılamayacak kendisini.
Anları yakalamanın sadece yürümekte olduğunu kavrayacak
ve yüreğine tutunan rüzgarın önderliği anlayacaksın.
Her adımının muhteşem bir istisna olduğuna
ve her istisnanın bir kaideyi
incitmeden,
ama mutlaka bozduğuna
şaşırıp kalacaksın…

Yarın hiçbir şey olmayacak.
Yağmur hep bugün yağacak kederine
ve bugün diyeceksin
‘dertlerimi bir damlaya bırak’.
Dün yaşam buldu hüzünlerimiz çünkü
çiğdemin ak alnından
gelinciğin kızılına.
Çığ düşse kar eylemez,
hiçbir zaman yolumuzun avuçlarından bizi alıkoymayacak.

Yarın hiçbir şey olmayacak.
Bugün parçalayacak bir yaprak
bir yürek sızısına batmak yerine
kendisini un ufak.
Zamanı gelmiş gibi
şimdi ölecekmiş gibi köz
köz bir keskin bıçak
bütün geçmişini parçalayarak
düşecek yere;
yağmurla öpüşecek
iki yürek arası
bir kurşun yarası…