KENDİME HİCİV!
Ey Çetiner! Kendine bir söz vermiştin hani?
Bu aralar adını anmayacaktın aşkın Demek yanılıyormuş arada bir her fâni Sevdânın büyüsüne sen de kapıldın şaşkın! Savaşlar ve açlıklar hükmederken âleme Sen tutup aşk yükledin elindeki kaleme Bilmiyorum ne idi, çok okunmak mı kaygın? Oysa ki sen bunlara fazla önem vermezdin Niye caydın sözünden, kendine yok mu saygın? Aşkı içinde yaşar, göz önüne sermezdin Tek arzun değil miydi yaraya parmak basmak? Peki nereden çıktı aşk şiirleri asmak? Ya bunca yıl yazarken hâlâ yerinde sayıp Bir çok yazım hatâsı yapmana ne demeli? Artık çocuk değilsin, inan oluyor ayıp Gelişmek olmalıdır her şâirin emeli Tatlı konuştum diye zannetme ki şekerim! Kendine gel bak yoksa kulağını çekerim! Bunları yazdım diye alınmazsın umarım Belki akıllanırsın kafana gelen taşla Zannetme torpil geçer, hatâna göz yumarım Artık eskisi gibi şiir yazmaya başla Bırak aşkla yanmayı, haydi soğu, haydi sön Kavgana ve dâvâna bir an önce geri dön . |
Teşekkürler, tek kelime ile.