Sokaklar
Evde soluğum odam’ın duvarların da.
Ben odamın duvarlarıyla güreşirim ! Dökerken içini , sokak ışıklarında; Bazen ayyaş, bazen de sırdaş olur günüm. Söz geçiremem, garezlik ayaklarıma, Aynalı dolapta, ellerimle rakslaşın. O itin havlaması, sokak başlarında, Camın tülünü hafif, aralayıp bakın ! Kimi çapraz, kimi düz, umurlarında mı ! Gurbet-Sıla hasreti çekedurun taşlar ! Kaldırım taşları, başlarını sıvazla, Dün yaşadığını, bugün çizsin sokaklar ! O an, çözebilsem taşça lugatlarnı, Lafzımda birikip, beşer beşer çoğalır ! Ardı sıra dizilmiş umurlarında mı ?! Ufka uzadıkça daralan, boş sokaklar.. Yolcu, kolaçan et bu sokak köşelerini. Turaların çocukken düştüğü yere sor. Ansızın geçerken sokak köşelerini. Hayali diziliver, ufkumda sokaklar... Temmuz 1995 Erkan Arslan (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. |