Karanlıkta ötmeye başlar sabah kuşları...Hiçbir şey yerli yerinde değil bu akşam dışarıda geceye toz gibi dağılan sessiz bir yağmur gökyüzünde kanlı bir orak gibi arada bir görünen hilal… Düşüncelerim birbirini kovalamakta bıraktım onları kendi hallerine boşluk gibi duran bir hareketsizliğin içinde kendimle yüz yüzeyim iliştiğim penceremin önünde… Gecelerin sessiz, karanlık ve gizemli olduğu ve milyonlarca yıl daha böyle olacağı geçiyor aklımın sokaklarından sonra bölünmüş aşklarla ilgili çekilen acılar çıkıp geliyor sen yanımdan ah! Yüzüm toprak lekesi ve nedense katillerin de öldüğü öldürmenin onları kurtarmadığı ölümden… Şehir, derin bir uykunun sessizliğine sarınmış sokaklarda geceden yağan yağmurun ıslaklığı yollar sessiz, binalar uykulu. Sabah kuşlarının seslerini işitiyorum uzaklardan gelen aydınlığı çekiyorlar iplik iplik gecenin eteklerinden onlar öttükçe ağarıyor, bir örtüyü usulca kaldırır gibi geliyor sabah ve kargalar yaşlı sesleriyle bana çocukluğumu hatırlatıyorlar... Aşkı ve ölümü düşünüyorum meyve bahçelerini ve sabah kuşlarının karanlıkta ötmeye başladığını milyonlarca defa doğmasına rağmen sabahın hiç eskimediğini… A.İlayda Beydemir Not; 06.15.2012 yeni düzenleme... |