HAYAT: ELLERİMDE ISIRGAN OTU
Gecenin kursağında kara bir duman tortulanmış,
Zift gibi akıyor karanlıktan içeri. Güneş nezle olmuş narin bir kız edasında,ellerimi kavuruyor. Zaman,işgal altında kalmış ,nehirleri kurutulmuş bir kent sanki. Darmadağın,perişan,çaresiz…Ne ucu belli,ne sonu… Çocukluğumun aydedesi ışıklarını ha kapattı ha kapatacak Penceremin önüne konan kırlangıç kuşunun derin bir derdi var gibi. Uçurtmanın ipi, gözü yaşlı bir yavrucağın bileklerine pranga olmuş. Anlayacağın insanın canı yaşamaktan geçmiş arkadaş! Tabiat içine kapanmış ,bulut bile ağlamıyor. Bense çakıllı bir yolda ayaklarım kanaya kanaya Ama yavaş yavaş,belli belirsiz adımlarla ilerliyorum. Isırganı avuçlarcasına,iki elimle girişiyorum hayata. Kafama onlarca elma düşüyor,canım yanıyor Lakin bi haberim Newton’un yerçekiminden. Gelin gibi,kar gibi hayallerim olsun istedim. Un gibi grimsi değil,tozpembesi hiç değil. Süt gibi ak pak… Nefes almak istiyorum,derin derin, boğazım yırtılarak Anadan doğma cesetler geziniyor “buyuz” diyen haykırarak. Kadın,erkek,güzel,çirkin,sarışın,esmer,zengin,fakir…. Tabut aynı tahtadan,kefen aynı beyaz kumaştan. Umrumda mı dünya yıkılsa,kurulsa baştan. Güneş toprağa mı küsmüş,banane bir tohumun fidan oluşundan. Banane atmosferde kalan karbondioksit gazından. Dünya güneşin etrafında kaçıncı kere dolanmış bilmem… Hayli sonbahar geçmiştir çocukluğumdan bu yana… En son hangi pembe dizi oynuyor medyada haberim yok… Hayat mı seni unuttu,sen mi onu diye sorarsanız… Aslında o beni hiç hatırlamamış bile olabilir,takmıyorum Ona sorarsanız mikroskobik bir canlıyım, bana sorarsanız… İlgilenmiyorum….. ÖZGE... |
Gönül dostu; şiiriniz anlamıyla anlatımıyla güzelce yerini bulmuş...
Kaleminize ve gönlünüze sağlık...
………….………………. Saygı ve Selamlar…