Gittim...
Sessiz çığlıklarını duyar gibiydim.
O sevda sözleri, veda nutukları, birkaç damla gözyaşı...
Bavuluma iliştirdiğim birkaç şiirim,
Kafiyesi olmuştu gidişimin.
Ayırmıştı yollar, elvedalardı dilimizde kalan,
Bir bize iyi gelmemişti sanırım, her şeyin ilacı olan zaman.

Hoşçakal’a sığarmış demek ki bir aşk,
Yüreğimize gömdüğümüz duygular,
Mezar olurmuş yattıkları yerde.
Demek her şeyin bir başı, her aşk’ın bir sonu varmış.
Susarmış insan, fırtınalar kopsa da içinde.

Sonra şiir olurmuş,
Yalnız bir şairin lirik dizelerinde.
Yüreğe dokunur, gözden akarmış.
Kaleme bulaşır, kağıda sızarmış.

Kapılar çarpılırmış bazen,
Gidilirmiş ardına bakılmadan.
Tren istasyonları, otobüs durakları..
Zamansız gidişler, umutsuz haykırışlar..
Aslında o durakta hep beklermiş insan.
Yollarla barışırmış bir gün,
Yalnızlığa elbet alışırmış...