Ak karanfiller yaprağına sığınmıştır zaman
Yalnız üşümek zorunda olanlar
İliştirir yakasına akşam serinliğini
Düşünmek içinde kalanlar yaşar bunu yalnız




Saatleri kanırtan bir linçtir çünkü an
Kaldırım taşları kar altındadır
Kar altındadır bir dostun evi
Pencereler, küçük kadınlar kar altındadır;
Yetişme duygusu onaylamıştır benliğimi
Usulca süzülür şiirimin yanaklarından
Ülkeye akan ılık kan..






Abin resminden vuruludur
Gülüşü duvarlardan indirilen afiş,
Yani yolcusu gittiğin otobüsün diyorum;
Şehir kıyamettir ağaçtan duraklarda




Gözlerin bir ilkbahardır Sunam
Yıldır geçmişim ilk büyüdüğü bakışının
Sana sus diyemem, anlat diyemem
Sevdan içimde hatra değer suskunluktur;
Yitme duygusu onamıştır; iki canım biteviye
Apansız üşür sözüm
Al karanfildir ülkem
Sıcak kan kokar mezarlar..

Devin Karaca