VEDA /EN KISASINDANYokluğunda üşüyen ellerimle büzüldüğüm bu tenha aşk kuyusu da saklamaz beni ... Dört yanım baykuş gözü/korkuyorum ! Hep üzerimde vahşice nazarları mahlukatın… Bir cangıl büyüyor içimde otlardan, yabani çiçeklerden . Bir düzensiz akış...Taş ve toprak ...Susuz bir nehir şimdi zaman. Ve bir açık hapishane kalbim müebbet yemiş susuzluğa… Gideceksen, ateşe ver şiirleri ...Hatıraları ...Sensizlikle tütsülenmiş akşamları...Uzak bir şehrin yalancı vuslatını... Ateşe ver ilk kez değdiğin ellerimi...Ve gözlerimi ateşe ver ki kapansın küller içinde gözkapaklarım , beni sevmediğin bir dünyayı bir daha görmesinler diye... Yak geriye ne kaldıysa benden...Kıskançlığımı...Çocukluğumu...İnatçılığımı...Uzun cümleler kurardım hep seni sevmek adına. Kısa bir veda olsun. Şimdi gökler yanıyor. Yıldızlar yanıyor. Bir kaplumbağa tutuşuyor kabuğundan. Dalında bir çiçek. Kozasında bir kelebek yanıyor. Şiirlerim tutuşuyor mısralarından. Güvendiğim dağlarda kar yanıyor. İçimde volkanlar taşıyor, köpürüyor. Kalbime nakşettiğim yar yanıyor. Kırmızı bir gece bu, alevlerin şiirinden... Yansın, söndürürsem namerdim... Gülce... |
eğer söndürsede o yangını...bende bırakırsam ağzımda ki damlayı banada yazıklar olsun...
hem yaktığın ataşlarda yansamda...yandım zaten mısraalarında...üreği sağ olasıca...