KARADENİZ KOKARDIN
Tenindeki parfümün kokusunu saymazsak
Bir vakitler burnuma Karadeniz kokardın Saniye yıl olurdu sesimizi duymazsak Telefonda be gülüm bana ne dil dökerdin Aklına estiğinde sokağıma gelirdin Gayet şık ve yerinde giyinmeyi bilirdin Balkona çıktığımda neşelenir gülerdin Her gün köşe başından gizli gizli bakardın Dudağında bir ıslık tuttururdun çoğu kez Bir taraftan korkardın el görürde çıkar söz İlkbahar’a dönerdi sarı saçlı solgun güz Leyla’yı Mecnun yaktı beni de sen yakardın Kaçamak buluşmalar tatlı gelirdi bize ’Prensesim’ diyerek başlardın hemen söze Bazen nazar değerdi senle gelirdik göze Ne zaman kavga etsek önümde diz çökerdin Bir masaldı aşkımız efsaneydi o yıllar Aramıza girse de ayıramazdı yollar Ölçüsüzdü sevdamız boştu para ve pullar Saçlarımı okşayıp derin bir ah çekerdin ’Sevgi emek işidir’ bende çok emeğin var Önce Rabbi bir bildim sonra da seni ey yâr Beni yine o eski hevesinle sev ve sar Unutmadım bir bana sen boynunu bükerdin ASİYE ALEV AKBOĞA |
Kutladim arkadasim yurekten ,ustelik bu siirini kacirmisim , iyi ki geldim okumaya .
Sevgimle..