24
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
2683
Okunma


Tatilden dönünce her ne kadar evimi çok özlemişte olsam
birden ev bir mahpus gibi geldi bir an. mahpustaki bir insanın yerine koyarak kendimi bu şiiri kaleme aldım biraz önce. sevgi ve selamlarımla
Kader denilen ipi bulaştığı yerinden
Kesip de tekrar taksam bu yumak çözülür mü
Alnımdaki yazıyı kazısam en derinden
Yeni baştan bir hayat istesem çizilir mi
Hep kurşuna dizdiler doğan gündüzlerimi
Yokuşa çevirdiler yemyeşil düzlerimi
Mendille bağladılar kapkara gözlerimi
Gözden yaşın yerine ırmaklar süzülür mü
Varsın vakit tükensin öyle kendi kendine
Nasıl hasretim bilsen aydınlığın rengine
Kuş kadar değerim yok onlar uçar engine
Mısralarımdan sesim haykırsam sezilir mi
Öyle karanlık dünyam yok ışık sızacak cam
Duvarı nem öldürür insanları ise gam
Mahpus dedikleri bu başımdaki kara dam
Her gün yarım saatlik voltayla gezilir mi
Omuzlarımı silktim ufladım sana felek
Hayatın süzgecinden elendim elek elek
Acıtıyor sırtıma soktuğun demir yelek
Ey Rabbim gör bir kulun bu kadar üzülür mü
ASİYE ALEV AKBOĞA