Üryan
Ne geceyim ne mevsim
Ne suyum ne ayna Kirli zamanların sarhoşuyum Gittiğin zamanların habercisiyim Yaşlanmış intihar lekeleriyim Ne celladım ne melek Ne sevgiliyim ne korkuluk Ürkek zamanlarının nabzıyım Çağıramadığın acıların iziyim Dokun... Dokun ey , Kalbine benden arta kalan zamanların bulaştığı aynamdaki ten... Görüyorum seni yine dört duvarımdaki çıkmazlar diyarında. Dokun... Dokun da kıyılarım sana çarpsın bir bir hasretimden ölen anılarla... Ne kendimim ne kalbim. Düşten üryan bir garibim... Dokun... Dokun Göçebe gözyaşlarıma... Ne duvarım ne boşluk Ne ayrılığım ne umut Ama dokun… Ve doku… Doku sessizliğimi inceden su büyüsüyle. Oktay Coşar |
dokun