nekre’lere güvenme


yoksulluğun semiz bitleri çoğalırken
gazla taranmış saçlarımdaki
yangın ihtimali çekiyor seni
aralaya -laya teneke kapıları
dilimize yasaklı sözcükler iliştiren
şimşekleri nekre’lara (sıfatlara) bulutlara güvenme
çünkü tersten okuyunca geri teper bu yağmur
alnımıza rastlayıp duraksayan hınç
bencillik edemem ama sen var git
inanmış sakiniyim dar sokakların
madem üç sap papatya delmiş duvarı
fotoğraf çekmeliyim güneş sönmeden
bu çocuklar bu eşiklere anı
aşk ey göğsüme yavrulayan cehennem!
tekmeleye -leye teneke kapıları
sor bakalım kiminmiş sahiplendiğin kusur
kalbur damların açığında
çil çeperleri (huysuzları)gerildikçe ağrıyan
gençliğimi eksik tartsan da olur
iyisi mi sen birkaç yaprak al yanına benden
bir gülün tamamını taşımak zordur...

Kadriye YAPICI. Kasım 1989