Ben yol verdikçe ona
İnadına, geri dönüyor
Aheste aheste
Gözlerime
Yüreğime
Kanıma…


Olur olmaz sözler ediyor
Öldü ölecek oluyorum
Ne sağ bırakıyor
Ne ölü…


Yorgunluğumu da dinlemiyor
Boşvermişliğimi de üstelik
O, bildiği şarkıları döküyor yüreğime; tılsımlı
Ben, bildiğim ağıtları döküyorum ortaya; kanamalı
Ortalık savaş alanına dönüyor
Çırpınmam nafile
Kaldıramıyorum sırtımı yerden…


Çiçeği burnunda hayallerim kalkıyor şaha sonra
Baştan aşağı yeniyetme ki; benzemiyor diğerlerine
Telaşlanıyorum, dolaştıkça elim ayağım birbirine
Ki, aklımca “yenerim!” diyorum; kendimden emin
Başlıyorum soyunmaya, son kozumu oynamaya
Dünyaca feryad-ı figan
Dünyaca el ayak öpmeler; ama
Ne fayda!
Uyuşmuşken beynim, kararmışken gözlerim aşka
Gevşiyor kollarım mecalsiz ve dirençsiz ve çaresiz
Düşüyor ellerimden yüreğimin sancağı
Düşüyor son kale’m
Ölüsüne dirisine saydıkça yüreğimin!
Sevda
Keyfince, vurdumduymaz
Dikiyor sancağını
Zılgıtlarımın üstüne…


Ben, yol verdikçe ona
İnadına, geri döndü
Aheste aheste
Gözlerime
Yüreğime
Kanıma…


Şimdi, yüreğim nasıl ölsün?
Nasıl dönsün hayata yeniden?..




Saadet Ün- 23.07.2011