Zılgıtlarımın ÜstüneBen yol verdikçe ona İnadına, geri dönüyor Aheste aheste Gözlerime Yüreğime Kanıma… Olur olmaz sözler ediyor Öldü ölecek oluyorum Ne sağ bırakıyor Ne ölü… Yorgunluğumu da dinlemiyor Boşvermişliğimi de üstelik O, bildiği şarkıları döküyor yüreğime; tılsımlı Ben, bildiğim ağıtları döküyorum ortaya; kanamalı Ortalık savaş alanına dönüyor Çırpınmam nafile Kaldıramıyorum sırtımı yerden… Çiçeği burnunda hayallerim kalkıyor şaha sonra Baştan aşağı yeniyetme ki; benzemiyor diğerlerine Telaşlanıyorum, dolaştıkça elim ayağım birbirine Ki, aklımca “yenerim!” diyorum; kendimden emin Başlıyorum soyunmaya, son kozumu oynamaya Dünyaca feryad-ı figan Dünyaca el ayak öpmeler; ama Ne fayda! Uyuşmuşken beynim, kararmışken gözlerim aşka Gevşiyor kollarım mecalsiz ve dirençsiz ve çaresiz Düşüyor ellerimden yüreğimin sancağı Düşüyor son kale’m Ölüsüne dirisine saydıkça yüreğimin! Sevda Keyfince, vurdumduymaz Dikiyor sancağını Zılgıtlarımın üstüne… Ben, yol verdikçe ona İnadına, geri döndü Aheste aheste Gözlerime Yüreğime Kanıma… Şimdi, yüreğim nasıl ölsün? Nasıl dönsün hayata yeniden?.. Saadet Ün- 23.07.2011 |