kalem sesi kadar tuhaf avucumdan itelenen gün ışıkları kısa kollu hüznün alevinde oynaşırken ruhumun raksı eflatun bir heceyim ben diyordu kırmızı
yetse ah kavram dönencesinde beliren anlam gençleşmiş kırmızılar gibi boşuna mı bu avuntu
giyinip telaşı gün yüzlü hiperaktif bulutlardan suyu yüzüne çarpmak geldi eflatun avuçların ne de olsa hasreti küldür alışılagelmiş kelime fosillerinin
sevgili bilmiyorum hala gölgemden sana dair ayrılan ışıklar hangi göğe yol aldı güneşin ellerinde
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Gölgemden ayrılan ışıklar şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Gölgemden ayrılan ışıklar şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
“Bir söz dilimde mühürlü kalan. Dipsiz kuyuya atılan taşın gölgesi gibi,yürek. sarhoşluğunda kurulan bir hayal gibi kördüğüm..Mürekkebimin gölgesi kayıp, bir umut kırıntısı boş kağıdıma dökülen; buruşmuş, masamın bir köşesine atılmış boş kağıt parçasına dökülen; arta kalan göz yaşlarımdan..
Kaçıncı mevsimin kaçıncı günü kaçıncı saati geçti bilmiyorum. Yüreğimin sesine dolanan ellerim yalnızlığımı sıvazlarken dilim sus. Bir sözcük sağ kalan enkazımdan arta kalan. Baharlara misafir ettiğim asude bekleyişlerim muştulara gebe.. Sol yanımın kulakları hep çınlıyor, biliyorum ki bir yerlerde adımı söylüyorsun. Belki deniz kenarında kum taneleriyle belkide siyah bir kalemle yırtık bir kağıt parçasına..”
Şiir kaleminizden çok güzel ve akıcı bir serbest şiir okudum... Şiir gönlünüzden eksik olmasın... Selam ve dua...
SAYGILARIMLA