Keşke ...“biz” diyebilmek isterdim senden ve benden yana yaşamda bütün ayrışmaların inadına “biz” sen ve ben, ikimizdik işte bir zamanlar mı demeliyim ki şimdi? yalın ve net … söyle! “biz” olmuştuk oysa ki sen ve ben o bir zamanlar dediğimiz zamanlarda … neydi paylaştığımız hiç düşündünmü? sevgiden başka neydi ki öylesine güzel bizi bağlayan birbirimize? nasıl da bağlanmıştık “biz” yaşamın bütün acımasız tuzaklarından habersiz paylaşmıştık dertlerimizi birbirimizle … en çaresiz günlerimizdi belki birbirimizle avunmuş, inadına yıkılmamış ayakta kalabilmiştik "biz" , seninle … şimdi, “biz” bile diyemediğim sen ve ben, iki yabancı gibiyiz… öyle mi? belki “gibi”’ si bile fazla iki yabancı’yız artık seninle … işte budur yalan dünya … haydi şimdi gülümse ve dans et mutluluklarla ya da, yan kaderine göz yaşlarını sellere karıştır önce sonra, bulut ol yağ üzerime neye yarar artık … sahip çıkmadığın sevdaların ahı tutar insanı gün gelir, gölgeni bile tanıyamazsın aynalarda gördüğün yalnızca yalnızlığındır seni , o kendi korkak yüreğinden sen bile kurtaramazsın … çok üzgünüm, ikimiz için ... ama , en çok da senin için biliyormusun? ....... ....... keşke biraz cesur olabilseydin … Mert YİĞİTCAN 18 temmuz 2011 Küçüksu / istanbul |
Birde ona sormak lazım cesartsizliğinin nedeni neydi.
Birde bizcil olmayı unutmuş bir toplumuz biz ya bencil ya sencil oluşumuz artık ne acı ki.
Tüm olumsuzluklara rağmen güzel yandan bakalım birde :) o hislerin doğurduğu güzel bir şiir var ortada . iyiki yaşanmış bazı şeyler veya yaşanmak istenmiş ki o sancılı dönemin şiirini keyfle okuyabiliyoruz.:) emeğine yüreğine sağlık şiir dostu saygılarımla