Sökmeliyim suretimi aynalardan...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın " Aynalar... Hep aynılar...
Anılar hep aynı... Değişen bir benim yüzlerinde, Anıların ve aynaların... Yaşlandıkça genç kalıyorum anılarda, Baktıkça yaşlanıyorum aynalarda... "
Sökmeliyim suretimi aynalardan…
Sen şimdi; Mutluluğa dair hayaller büyütürken yüreğinde Ben gözlerime bıraktığın kahrınla sırılsıklam Meczup bir adam oluyorum geceleri… Hani yanımda olmayacağını biliyorum ya bundan sonra, Her şey daha kolay geliyor bana, Ölüm gibi mesela… Sökmeliyim suretimi aynalardan, Öyle kahırlı, öyle mahzun kalmamalı çehrem sırların arasında… Kimse hatırlamamalı yüzümü, Kaybolmalıyım benden habersiz geçen asırların arasında… Çileydi ruhuma bıraktığın son bahar. Kahrını solurken zamansız gelen güzün, Sen ilkbaharları kıskandıran bir hevesle koşuyordun bivefa sevdalara. Benimse avuçlarımda bir parça hayal Alışmaya çalışıyordum zamansız vedalara… Sökmeliyim suretimi aynalardan… Öyle eksik öyle yarım kalmalı bu hikâye. Bir nisan akşamında tutuklanan gözlerim, Bir temmuz gecesi idam ediliyor gözlerinde… Ve ben; ömrümün aynası olan gözlerinde, suretime bigâne kalan yüzünle, unutulmanın tufanına tutuluyorum. Söktüm suretimi aynalardan. Sevda denen bu rüya da Unutuluyorum… Unutuluyorum… Yusuf Mescioğlu Onbeşhaziranikibinonbir. |
sözlerden daha acıdır yüzüne yabancılaşan gözler
güzeldi anılara s/aklanan hatıralarla yüzleşme...
tebrikler.