söz çölüŞiirin hikayesini görmek için tıklayın ney sesinde söz çölü peydah ederse.
tûtîya, allı pullu peçeli ; budur sözüm nice elfâz söylense ırakta bulur yine alır kendin öğütür lif lif dökülür özüm örtülere bürünür öylece basar yere yol geçen hanıdır gönülde yakut senfoni tezgahında mısralar dokur can alevinden inkisarı konuk eder şu mâhir itaati karahumma ruh kırığı düşünce ellerinden yalpalar zehr ibareden hep tiryaki dil’im atılır meydan yerine dünyanın kor tutar bilmez ki bu çöllerin mürididir herdaim yandıkça göklerinden beyhude kumlar yağar . |
tebrikler canı gönülden
karan