u/yanıyorum küstah sözcüklerle

geceden kalan beyaz düşlerimle

arka bahçelerine haykırıyorum

köşegenimden, yamuk yerkürenin

bembeyaz düşlerimin kara celladı olma

kurtuluşumsa eğer ki ölüm

gönüllüsüyüm idam mahkumluğunun

boynuma geçirirken, çözülmez yağlı ilmeği

ayağıma takarken, kilitsiz demir prangaları

yüreğime hükmeder mezar sessizliği ve soğukluğu

kanlı duvarlarda yankılanıyorken son istek ve dua

iterim sehpamı özgürce, ölüme tüm teslimiyetimle

kendi celladım olurum

yeter ki toz pembe düşlerim

kirlenmesin yamuk yerkürenin

köşegeninde ki arka bahçelerinde



u/yanıyorum küstah bakışlarla

dönme dolaplardan kalan

çocukluğumun pembe hayalleriyle

sessiz çığlıklarımla ç/ağlıyorum

katran karası gecelerden kalan

yıldızlarımın beyazlığına inat

karanlıklarına yamuk yerkürenin

beyaz düşlerimin celladı olma

karartma günlerimde gönlüme açan

beyaz hayallerimi ç/alma

doruklarımda açan mor kardelenimi yolma

kanla karışık kirli ellerinle yolacaksan

kara vicdanınla koparacaksan

dur! beyaz düşlerimin celladı

gönüllüsüyüm yüreğimin cellatlığına

söker çıkarırım kanayan yüreğimi

topraktan kök çıkarırcasına

yeter ki küstah sözcüklerin

bin parçaya bölmesin beyaz düşlerimi



Birsen İNAL