sonsuzdu gecenin yüzü...zamansız gece vardiyalarımın, seni sakladığım ıssız ışıksız sukût eden gölgelerinden bana yansımanı sevdim senli bahanelerimin tereddütlü karmaşasında kayboluşlarımı.. sürüklendiğim hüzün, karanlığın büyüsüyle birleştiğinde kollarında olabilmenin mübah hayalini sevdim... aşk yıldızlarca döküldü savruldu en çok senin anlamına takıldı düğümlendi içimde ve çözgüsü sen’ken "keşke" lere sığdırılan çokça pişmanlığım olacak biliyorum ama söyle söyleyebilirsen... A_zynp |
sanırım sayfanızda sorun var. şiirinizi okuyamıyorum.