Oynayan oynadı oynayacağını doğurgan duygularla.
Ardına bile bakmadan İteledi gözyaşlarını her sözcüğün ardına
Tiradının sendeleyen zamanlarında es verdi terke
Düş söküğüydü başka yaşamlardan araklanmış mimikleri
Repliklerini gecesiz bir sokak çöplüğünden aşırmıştı
Sufle verecek bir kimse bile yoktu kimsesizliğinin rollerine
Zaten acıyan yerlerinin sol tarafı da protezdi
Alkışlarla ölenlerdendi diye anlattılar yazgısınının son baskısında

Bir seferinde ayrılığı oynadı unutulmuş bir ezberle
ayrılık da ona oynadı sonunu bilen bir cinnetle
Bir seferinde mutluluğu oynadı şuursuz bir heyecanla
Mutluluk da ona oynadı ezbersiz sızılarla
Bir seferinde ölümü oynadı provasız bir bekleyişle
Ölüm ona oynamadı kederli bir kararlılıkla

Kostümü bile kırılgandı kişilikleriyle çoğalan
Yüksekten oynardı bir elinde hep uçurum
Haykırırdı da bir tek izleyen yalnızlıklar duyardı sesini
Tek perdelik bir yaşamdı güldürücünün öyküsü
Antraktı hüzünlerle dolu
Kırmızı burunlu
yüreğini kimselerin bile sahnesine sığdıramadığı...


Oktay Coşar