Keşkeler Denmeden
açık bir pencere..
görüyor mu gözlerin, içeri geceyle karışık sızan karanlığı? ev yoksun sesinden, fark ettin mi? sesime ekleniyor tüm seni seviyorumlar. hayalin gözlerimin önünde açık pencere kadar seçik. fakat durduramıyor akıp giden zamanı. tıpkı giderken durduramadığım gibi seni. sensizlikle bağdaş kurup oturuyorum. görüyor mu gözlerin? akıp gidiyor zaman.. ve sen, henüz daha gitmeden kalbimden, geri gelsen ve sevsen, keşkeler denmeden.. // Anıl Müçeoğlu |