Son Kadeh
Şimdi, al eline bir kadeh ve otur şöyle dostum.
Bu gece, masamıza meze tüm dertler. Hiç anlatmamı bekleme benden. Hatta hiç düşünmeden, sık kafama gitsin. Veya al intikamını acılarının. Vur masaya dağıt, küfret. Her yudumda daha fazla ve her duyduğun acıda daha çok. Bu gece, öldür beni. Daha önce hiç yapmadığın kadar sert vur yüreğime. Daha önce kimsenin yapamadığı kadar, sen yap! Kafamda kurmaktan bıktığım bu dünyayı, yık başıma bir kurşunda. Var olmadığım kadar hayatta, yokluğumu yaşat ona. Ne duruyorsun, çek tetiği. Tüm acıları patlat alnımda. Bir kadeh daha doldur sonra kendine. Ve anla! Her zaman, gidecekmiş gibi bak hayata. Fakat, dolu dolu yaşa. Sev, sevilmediğin kadar. Ve şunu unutma; unutmayı bil.. // Anıl Müçeoğlu |