Yolum
Yolum
Ben neler çektim Şerhini yapamaz beni bilmeyen Dinlemeyen bu şiiri(n hikayesini) Onu gördüm ısındım ısındım Öyle bir sıcaklık ve güller açıldı Hafif esen sabâ ile Sonra bir gül bahçesi izhar oldu Onu gördüm üşüdüm üşüdüm Sonra sıyırdım derimi üstüme giydim Yırtık ve pırtık abalılara karıştım Onu gördüm bayıldım… Ve o beni gördü Ağzımı açamadım Ve o noktadan büyüdü yüreğime Bir çığ(lık) oldu düştü Tepem yandı vücudum üşüdü Kulaklarım kıpkırmızı Canım dönüyor urgan nihayetinde Bir kâfir gibi çığlıklardayım o an O an Ve ve ve O beni gördü ben de onu Ağzımı açamadım Âlim konuştu noktadan Büyüyerek yükseldi Bir çığ(lık) oldu düştü O tek kelime tek noktadan “suss” Ve sustum Yoklardayım bir sadelik Sırtımda hûn-alûd-pirâhen Çıkıyorum bu şehrin on iki kapısından Beni herkes görüyor O darağacında güvercin misali döner şekil -Gerçi haklılar kendilerince- beni anlamadılar Çünkü dediklerime diyeceklerime pusu kurmuştular Âkil olmayan ne bilir sözümü… Bak işte Ben yolumu bitirmek üzereyim… Burak BEKEN Rize-2011 |