* Bir Garip Yolcuyum Bu Limanda *
Sen bilmezsin, karanlık odalarda oturduğumu
meğer ne çok eğri çizgiler varmış alnımda içimde sensiz kalan erguvanlar yetim öyleyse, bırak çocukluğumda kalsın uçurtmalarım saçlarınla uyandır beni, öp yalnızlığımdan insan coşar ırmaklar gibi seni sevdikçe çınarın gölgesinde oturan, mehtap gibisin peçeli bakışlarından doğuyor sabah. Dedim ya, ben Emrah, sevdalar ki gelir hep beni bulur dalgaların denize, denizin dalgalara dönüştüğü zaman aşkların en ateşlisini sana sakladım gel, şimdi Akdeniz sahillerindeyim bir garip yolcuyum, bu limanda yeşil ve mavi arasındayım yorgun kalbim seni bekliyor köpükler düşüyor üstüme bekleyişlere ne ad verdiğimi nerden bileceksin. Ben daima aşklar edinirim bir şehirden ötekisine giderken şiirlerde dertli bir şairin oğluyum adım Emrah, bodrum’ da yaz tatili çocukluğum hâlâ silinmemiş benliğimde bu mavi gözler kimin? bu fırtına sesi ne? düşündüm de senden pek uzakta değilim gel, Ege kokan yalnızlığınla, beni sevdiğini söyle dedim ya, ben Emrah, dertli bir şairin oğluyum yıllar çile gömleğim, hasret özge sazım. Kuytu bir yaz akşamıydı, anımsar mısın? Bodrum’da bir yat gezintisinde dik yan yana oturmuştuk, kıyıda davulcular bizi karşılamıştı yıldızlar erimine dağılıyordu, mavi sulara dudaklarında nice sözcükler, teninde menekşe kokusu saçlarını örer gibi dokunmuştum sana bır esmerin utancı vardı bakışlarında, anımsıyor musun? işte ben hep o günleri yaşamak isterdim ben buyum, dertli bir şairin oğluyum ne aşklar, ne acılar gelip geçti ömrümden kimleri sevdim, kimleri kaybettim içimden ne olur, ayrılığın anlamını bilsen de sakın söyleme konuştukça, tüm kapılar kapanır üstüne. Nui Dağdelen Özdere-İzmir 13/6/2011 Saat:13.27 |