Yol Sorgusu
mükerrer pencereler takılıyor gözlerime
vınlayarak kaçan rüzgar nefesime dar ediyor uykuyu saysam saymaya değmeyecek ışıklı evler fikrimin sahnesinde çiftetelli dönüyor çakırkeyif hüzmeler sımsıcak ellerin gibi gözyaşlarımın kuytusu... "pervane" diyorum kendime haksız da değilim "divane" şehirler akıyor gecenin üçünden gönlümün içine yol yol izler bırakıyor saçımın teli silüetimin üzerine sihirli kürenin içi dışı ben gibi kainat seyirde soluklanıyor canımda camın buğusu... şarkı mırıldansam hani efkarlı şöyle buruk eşikte bırakılmış bebeler gibi savruk "çok yorgunum beni bekleme kaptan" kılı kırk yarmak böyle olsa gerek iğneleniyor zihnim hüzzam gelincikler doluşmuş mağrur kirpiklerim kim bilir belki kaçıyorum kendimden belki de kovaladığım... kendimim! dilimde ezgisi aşkın gecenin avuntusu... bir yolculuk ki arsız ve mağlûp ortancalar biriktirmiş mevsimlerin zekâtı dönenler de ağlar mı ey kırlangıç? dağılır mı gün doğunca eflatun pusu? ndr....20/06/2011 |
Şiirde yaşayan duyguları duyarak yazmak yüce gönül işidir…
İyi dileklerimle Kutlarım.
Beğendim.
………………………………. Saygı ve Selamlar…