sonra.. her şey hiç bir şey olmamış gibi koyulur kendi yoluna
sokağın orta yerinde durup dalışımı hatırlarım
yanımdan telaşlı adımlarla yürür onlarca vesvese
ister istemez ardından bakarım gidişinin
içim burkulur
sonra.

sonra... gizli gizli biriktirdiğim sessizliği saçarım
ince bir mırıldanma dudağımda
sessizlik bir
sessizlik iki
sessizlik üç...
uzar gider garibin yalnızlık türküsü
ayazdan gözlerim dolar
sonra.

sonra... ekip biçtiğimi sorgularım kendimce
baharın ilk çıtırtıları böler sessizliğimi
önümden serçeler çırpınır
akşamın kokusu, kahretsinki, seni hatırlatır
her sokak sen
koca bir şehir anlamsız
sokak ışıkları yanar
sonra.

sonra...içimi ferahlatır gel zaman git zaman masalları
küheylan çığlığında aşkın rüzgarı
kırk kat ateş tüküren ejderhayı teslim alır
mendil satan çocuğun avuçları
bir varmış
bir yokmuş
sessizlik konuşur
sonra.

sonra.. acemi kapılar açılır peş peşe sırra kadem
kimsesizlik soğuk nefesini üfler terli sırtıma
burçak tanesi buz olur adın
canımı acıtmaktı gidişin madem
sızlar sesim
sızlar dilim
sızlar eflatun gülüşüm
kıyamet kopar
sonra.

sonra...hayat akıp gider işte zaten olmamışsın gibi
attığın adımlar kısalır
aldığın nefes tıkanır
lokmaların azalır
tıpkı şimdi olduğu gibi
uzun metraj sandığımız her an, aslında fragmandır
perde kapanır
sonra.





Nadir Atalay 03/03/2015