Aklımın Köşeleri
Saat yirmi üç otuz üç
Cumartesi günlerden Bilgisayarımın başındayım yine İçimdeki boşluğu serdim dört duvara Anlamsızca tuşlara dokunup sildim Aslında ben gibiydi duvarlar Yalnız, huzursuz Tanıdık geldi her yan Gözlüklerimi takıp baktım, benmişim Her yanıma sensizliği sermişim Özlemek bu olsa gerek Her haline hasret duymak Ve Ve uyanıkken de hayaliyle uyumak Gözlerim arıyor, kulaklarım arıyor Dudaklarım gülümsemeyi unutacak gel Umutlarımı yollara düşürdüm Rüyalarımın boynu bükük Hayallerim yollarda kalacak gel Kim yazdı seni aklımın her köşesine Nereye dönsem sen varsın Nasıl sevmişim seni hayret Bu kadar da olmaz Aklımın her köşesinde sen varsın Geleceksen gel artık Yoksa kovacağım bütün köşelerden Korkarsın Desem de inan ma Çünkü senorada hep olacaksın |