YIL DÖNÜMLERİ…Gün doğumunu bekliyor adam ay sanıyor kendini Güneşle birlikte sanki batacak Anlamıyor ki Gün olur devran döner İzi kalır gök yüzünde giderken bıraktığın anılar gibi Geri döndüler dalganın köpüğünde Oysa denize yazmıştı öncelere ait şiirlerini… Dingin yaz gecelerinde belirsiz şekiller çizerdim kumsal boyuna Kaygım kurtarılan günün ikinci evresiydi Ne aydınlandım Ne yalan hülyalara daldım Bir solukta içtim yaşamın zehrini… Deniz nasıl oralarda ( der ) Kıyıya vuran yosunları haber sanıyorum burada senden ( der ) Kalan tek melekem uzaklaştıramıyor onları Şehir benden kopuk ben şehirden İnsan böylesine küstürür mü şehrini… Sensiz kaldım Tek amacım yaşamak ve yazmak Düşmüyor mısralar küsmüşçesine satırlara Şiiri incittim canım şiiri Sadece senin girdiğin düşlerim doğurgan Kalem kırılgan Kör kuyudayım derin çıkmanın yok mümkünü… Ne kadar çabuk geçiyor zaman Farkında mısın yıllara ulaştı günler Hazan geldi bile sonrası kış Nasıl geçecek kutlayamadığım yıl dönümleri Hangi rüzgar ayrı düşürdü Elimi kaldırıyorum durdurmak umuduyla mümkünü yok Ölüme götürüyor önüne katmış beni… İstanbul 01.09.07 |
sevgi ve saygılarımla...