9) ZEL ( ذ )

Dala benzer
Fazlalığı üstünde noktası
Peltek okunur
İnce ve narin bir harftir.

Zelzele
Zel’den zel’e bir ağıt olarak uzanır
Yüreklere ince bir ayar
Hayatın anlamını bulma adına.

Zel ziyarete açık gönüldür
Kalpten kalbe giden yolda işaret taşıdır
Vuslata erme anlamında sırlı aynadır
Umudun kapısına bakar diğer yanı.

Zevk-ü sefa içre gönüllere
Zarif bir işaret fişeği Zel
Ölüm gerçekliğini haykıran
Peltek bir vaize öykünür durur.

Yusuf’un kuyusuna sarkan iptir
Gömleğin arkasındaki yırtıktır
Zeliha’nın dökülen gözyaşına
Umut eklenmiş bumerang.

Zeliha zevkin zirvesinin zehabında zelil
Yusuf yalnızlığın yivinin yüceliğinde yıldız.

El ele, Kol kola, Dal dala: Zelzele.


10) RA ( ر )

Nûn u râdur kaşlarun kaddün elif çesmün ayın
Bunları vasf eyledüm gâyet de ra’nâ eyledüm
Enverî

Sevgilinin kaşı şeklinde Râ
Koyu gölgesi düşer aşığın yüzüne.

Kendisinden sonraki harfe birleşmez
Kalın okunur kelimelerde yer alınca.

Razı olunan bir hayat sonrasında
Hüzne bürünür kaydı tutulmuş acılar

Rakamlar eksilince ömrün takviminde
Gerçek hayat tutulması gerçekleşir.

Raksını göre göre yakar da ateş pervaneyi
Âşık dillere düşürmez yârini yansa da.

Râm olur Rabbine rakip görmez kimseyi
Perde kalksa da değişmez gördüğü.

Râ kaşlı rakkaseler raks etseler rayında dünyanın
Sabahın seher vaktinde izini sürerim bu Râ da.


11) ZE ( ز )

Râ’nın taşır bütün özelliklerini
Fazlalığı üstündeki noktası
Kendinden önceki harfe birleşir
Birleşmez kendinden sonraki harfe.

Râ’nın ruh ikizidir, narindir
İnce okunur kelime içinde
Dal harfine öykünür biraz
Zeytin dalının inceliği yansır.

İnsan oluşumuzu hatırlatır
İncire ve zeytine edilen yemin
Hayatı çoğaltan parantez olup
Göz hizasından açılır biZe.

Göz göZe, diz diZe, biz biZe
Kalırsak kutlu hayat içre
Avucunu açar bize Ze
Rıza lokmasını sunar gibi.