Artık içim sızlıyor
Dinmeyen figanım halime geçit vermiyor, sabrım niye titretiyor
Kanaat etmek neden acı veriyor, gözlerim mecalsiz bir şekilde hala bekliyor
Ah etmek, yeis içinde sürüklenmek ağrıma gidiyor, bilmem ki hasret ne söylüyor

Nerden tutunsam
Dizlerimin bağı çözülüyor, gam sinemde ne kadar büyüyor
Hüzün akşam sabah halime refakat ediyor, ruhum sessizce temaşa eğliyor
Ya rab sen bilirsin, sahibimsin, tek adresimsin, takat ver, sabır ver, dirayet ver

Nereye gitsem ahım içimde
Firkatle anılan yar bilmem ki şimdi hangi halin dirliğinde
Alıp götüren merakım hala benimle, aklım ve itminanım gam ile bedelleşmekte
Bilmem ki nerdesin, hasretin izanımı kuşattığı bir şaheser misin, yoksa keder misin?

Yıllardır fidan dikerim
Her birinin filizlerini toprağa gömerken seni anar ve arzularım
Suya bakarım, sinemin kuraklığını sensiz yâd eder ve bu dramıma anlamlaşırım
Sokakta sessiz ve çaresiz bir nefes misali salınır, yaprakları koklarım ve ağlarım

Hangi çiçeği koklasam
Taş yastığımın üzerinde takatsiz bir şekilde hüzünle uyuya kalsam
Düşlerimde karşıma çıksan, bit tebessüm ederek baksan ve selamını saklamasan
Ruhumun figanını birlikte yaşamayı bari göze alsan, ıstırabımı hakkıyla anlasan

Halimde sürur yaşatsan
Bir nebze haz bıraksan, hasreti içimden çıkarıp alsan ve ağlasan
Ömrümün kalan sayfalarında hazanın vakarıyla ve şevkiyle Şaduman olsan
Ölmeden ölebilmeyi, umut içinde sabırla beklemeyi ve vaktini derlemeyi anlasan

Mustafa Cilasun