YALNIZLIĞIM
Sabahın alaca aydınlığında
Çarpar uykuna şamar gibi tokadı Çağırırlar yine o bildik hüzün nameleri Dalarsın geçmişin en derin yerlerine Ararsın kaybettiğin sevgilerini Umutlar neredeler peki O beni benden alan sevmelerim Söyleyin neredesiniz şimdi Her gün bu kasvetlerdir beni benden alan Durmadan kimsesizliğe sevk eden Bu yüzdendir başımı öne eğmelerim Bundandır kalabalıklardan kaçışlarım Gözlerim de artık görmek istemiyor Ne sevgiyi ne umudu Ne de iyiliklerden uzak olan dünyayı Bense şimdi cebimde Hüzün kelimelerini biriktiriyorum Belki bir gün sırası gelir de Teker teker bozdururum diye |