YETER ARTIK
Bir zamanlar dallarımdaki çiçeklerim
En ufak bir esintide bile dökülürdü Umutlarımı yitirdikçe Hep benliğimden çalardım durmadan Akan göz yaşlarımda Kaç can çekiştim Bilmiyorum Zaman ve acılar İnsanı öyle bir olgunlaştırıyor ki En büyük kahkahaların En büyük acılardan çıktığını Öğreniyor insan Şimdi ise kendimi Bulduğum sevgilerle harmanlıyorum Ve o kadar güçlüyüm ki Yaşananlara inat hem de... Yeter artık diyorum her şeye Ben hayata çok ağladım Biraz da hayat bana ağlasın |
ne kadar acı çektimse okadar mutluyum
tebrikler kalemin çok farklı