Bu şiir... Asfaltta akan trafiğin değil,taşlı ,tozlu köy yollarında sarsıntılı ve rahatsız yolculukların uğultusunu duyanların kalbinden ...
________________________________________

bilmemek çoğu zaman/ daha iyidir bilmekten
bilip de izlemenin, verdiği acizlikten
sensizliğin duygusu , daha ağır sensizlikten
bağlanmış elim kolum ,
tutulmuş yollarım…


ben düşe kalka
düştüysem düşümden uzağa,
çaresizlikten…


dön bak hayata ,
tekerlek izlerinde ara geçmişi
yola birlikte çıktığın yolcuların
çoğu
kaybolup gitti.
bir bilinmezden bir bilinmeze
koşmaktasın şimdi.
o eski senin yerinde yeller esmedeyken
hatıralarına bile uzak …


menzile çoktan varanlar ın
dudakları kanamakta
sessizlikten…


bulutların semaya çizdiği resimler mi hakikat?
ya da suya yazılan
yazılar da mı hayat?
var mı, bu evrensel koşunun birincisi?
inanmam fakat
yine de kalemin yara bere,
kalkıp koşmalısın / bulmadan kabahat…


bir neyzenin elinde can bulur ney,
can verir
nefessizlikten…


gıls